Bank of England (ฮ่องกงเรียกว่า Bank of England อังกฤษ: Bank of England) เป็นธนาคารกลางของสหราชอาณาจักรก่อตั้งขึ้นในภาคเอกชนในปี 1694 ภายใต้นโยบายของกระทรวงการคลังตั้งแต่ปี 1931 และเป็นของกลางในปี 1946 ระหว่างปี 1997 ธนาคารแห่งประเทศอังกฤษกลายเป็นภาครัฐอิสระที่รัฐบาลเป็นเจ้าของทั้งหมด แต่มีนโยบายการเงินที่เป็นอิสระของตัวเอง
ธนาคารแห่งประเทศอังกฤษผูกขาดสิทธิ์ในการออกธนบัตรในภูมิภาคอังกฤษและเวลส์และคณะกรรมการนโยบายการเงินของธนาคารได้รับอนุญาตให้จัดการนโยบายการเงินทั่วประเทศในขณะที่กระทรวงการคลังยังคงมีคุณสมบัติที่จะเข้ารับตำแหน่งในกรณีที่รุนแรง (แต่ต้องได้รับการรับรองจากรัฐสภาภายใน 28 วันนับจากวัน)
มีหน้าที่รับผิดชอบในการจัดหาเงินพิมพ์และแจกจ่ายธนบัตรจัดหาเงินให้กับรัฐบาลอังกฤษและธนาคารอื่น ๆ และจัดการทองคำและสกุลเงินสำรอง
สำนักงานใหญ่ของธนาคารตั้งอยู่ที่ Threadneedle Street ในกรุงลอนดอนตั้งแต่ปี 1734 และได้รับการขนานนามว่าเป็น "แม่บ้านเก่าของ Threadneedle Street" หัวหน้าธนาคารเป็นประธานาธิบดีและได้รับการแต่งตั้งจากรัฐบาล
ผู้ว่าการธนาคารแห่งประเทศอังกฤษคนปัจจุบันคือ Andrew Bailey ซึ่งเข้ารับตำแหน่งจาก Mark Carney ชาวแคนาดาซึ่งเป็นผู้ว่าการต่างประเทศคนแรกในประวัติศาสตร์ของ Bank of England เป็นระยะเวลาแปดปีในวันที่ 16 มีนาคม 2020
ประวัติศาสตร์
ก่อตั้งขึ้น
บริเตนใหญ่ได้กลายเป็นมหาอำนาจในยุโรปหลังจากยุคกลาง ในช่วงปลายศตวรรษที่ 17 ได้เข้าร่วมกับหลายประเทศเพื่อเอาชนะจักรวรรดิฝรั่งเศสที่เฟื่องฟูในสงครามพันธมิตรที่ยิ่งใหญ่ แต่ในการสู้รบทางเรือ Beech Point ในปี 1690 กองทัพเรือฝรั่งเศสเอาชนะกองเรือแองโกล - ดัตช์อย่างท่วมท้นซึ่งมีส่วนทำให้อังกฤษเพิ่มความแข็งแกร่งให้กับการสร้างกองทัพเรืออังกฤษที่เฉื่อยชาในเวลานั้น เพื่อที่จะได้เป็นมหาอำนาจโลกอีกครั้ง
กองทัพเรืออังกฤษในขณะนั้นไม่มีความช่วยเหลือทางการเงินจากรัฐและเป็นการยากที่จะส่งเสริมการสร้างกองทัพเรือ รัฐบาลของ King William III ก็มีความน่าเชื่อถือไม่เพียงพอและกองทัพเรือมีปัญหาในการยืมเงินจากสังคมจำนวน 1,200,000 ปอนด์ (8% ต่อปี)เพื่อให้นักลงทุนที่สนใจให้ทุนสนับสนุนการก่อสร้างกองทัพเรืออังกฤษ William Petterson ได้ริเริ่มการจัดตั้ง Bank of England และการออกหุ้นให้กับภาคเอกชนซึ่งในที่สุดก็ผ่านพระราชบัญญัติธนาคารแห่งประเทศอังกฤษในปี 1694 เพื่อจัดตั้ง Bank of England Corporation รัฐบาลให้สิทธิ์แก่ บริษัท ในการควบคุมรายรับและรายจ่ายของรัฐบาลโดยการออกกฎบัตรทำให้ธนาคารแห่งประเทศอังกฤษเป็นสถาบันเดียวในสหราชอาณาจักรที่มีสิทธิ์พิมพ์และออกสกุลเงิน fiat ในท้ายที่สุดธนาคารแห่งประเทศอังกฤษประสบความสำเร็จในการระดมทุน 1,200,000 ปอนด์ใน 12 วันเกือบครึ่งหนึ่งกลายเป็นเงินทุนสำหรับการก่อสร้างกองทัพเรืออังกฤษ
ศตวรรษที่ 18
พันธบัตรรัฐบาลอังกฤษเริ่มออกในศตวรรษที่ 18 และบริหารงานโดยธนาคารแห่งประเทศอังกฤษในการต่ออายุใบอนุญาตประกอบธุรกิจในปี ค.ศ. 1781 มีเงื่อนไขใบอนุญาตว่า "ธนาคารจะต้องมีทองคำเพียงพอที่จะจ่ายสำหรับสกุลเงินที่ออก" แต่ในช่วงพันธมิตรต่อต้านฝรั่งเศสครั้งที่สองและการปฏิวัติฝรั่งเศสการต่อสู้เช่น Battle of Fishgard ทำให้ทองคำสำรองทนไม่ได้และในวันที่ 26 กุมภาพันธ์ ค.ศ. 1797 รัฐบาลได้ออกกฎหมายกำกับดูแลการธนาคารปี ค.ศ. 1797 ซึ่งห้ามการถอนทองคำออกจากธนาคาร บทบัญญัตินี้ดำเนินต่อไปจนถึงปี ค.ศ. 1821
ศตวรรษที่ 19
ในช่วงสิบหกปีตั้งแต่เดือนสิงหาคม ค.ศ. 1800 ถึงสิงหาคม ค.ศ. 1816 ธนาคารแห่งประเทศอังกฤษมีส่วนลดเฉลี่ย 600,000 ปอนด์ต่อปีเพื่อประหยัดทองคำสำรองภายใต้มาตรฐานทองคำ Rothschild ปรากฏตัวและมีส่วนร่วมในการออกพันธบัตรต่างประเทศและเงินสำรองของธนาคารแห่งประเทศอังกฤษAlfred de Rothschild ทำหน้าที่เป็นสมาชิกคณะกรรมการในช่วงที่ราคาเงินตกต่ำเพื่อรับมือกับภาวะซึมเศร้าที่ยาวนานในช่วงปลายศตวรรษที่ 19
ศตวรรษที่ 20
สหราชอาณาจักรรักษามาตรฐานทองคำไว้จนถึงปี 1931 เมื่อกระทรวงการคลังของอังกฤษจัดการทองคำสำรองธนาคารแห่งประเทศอังกฤษได้เข้าควบคุมทองคำสำรอง
จากปี 1920 ถึง 1944 เมื่อ Montague Norman เป็นผู้ว่าการธนาคารแห่งประเทศอังกฤษเปลี่ยนจากธนาคารพาณิชย์เป็นธนาคารกลาง รัฐบาลแรงงานเป็นชาติของธนาคารแห่งประเทศอังกฤษผ่านพระราชบัญญัติธนาคารแห่งประเทศอังกฤษปี 1946
ในวันพุธที่ 16 กันยายน 2535 แบล็กแบล็กธนาคารแห่งประเทศอังกฤษได้รับการขนานนามว่าเป็น "คนที่ทำลายธนาคารแห่งประเทศอังกฤษ" โดยจอร์จโซรอสนักเก็งกำไรที่มีชื่อเสียง เงินปอนด์และเลเวอเรจ
ผู้ว่าการต่อเนื่อง
